Le Grand Dépôt

Post opublikowany w grupie porcelanowej 18.10.2018 r.

Trendseterami wyrobów porcelanowych byli nie tylko ich wytwórcy, ale i dystrybutorzy. Mieli o tyle wpływ na to co sprzedają swojej klienteli, ale także świadomość tego czym dysponują wytwórnie oraz czym mogą dysponować zaspokajając najwyśmienitsze gusta odbiorców. Przy okazji mojego zainteresowania się talerzami ostrygowymi jako odrębnym tematem kolekcjonerskim dowiedziałam się, że potentatem w spełnianiu marzeń zamawiąjących talerze ostrygowe było francuskie "zagłębie" porcelanowe Limoges. Często wyroby wielu wytwórni były sygnowane podwójnie - znakiem wytwórcy i zamawiającego dystrybutora. Przy okazji przygotowania i zaprezentowania swojej nowej niewielkiej ekspozycji w jadalni przytaczam tekst o znanym paryskim "Le Grand Dépôt".

Ceramika Picassa z Atelier Madoura (Vallauris)

Zaledwie parę dni temu koleżanka z grupy kolekcjonerskiej pokazała przedmioty z Vallauris i napomknęła o tym, że tworzył tam także Pablo Picasso. A od pewnego czasu w moich zasobach oczekiwał sobie na publikację szkic postu właśnie o tej części pracy Pabla Picasso, którego znamy przede wszystkim z twórczości malarskiej. Zatem teraz krótka historyjka z całkiem pokaźnym dorobkiem artysty.

Wazony tulipanowe

Pod koniec XVII wieku, pod patronatem Królowej Marii II, która była namiętną wielbicielką chińskiej porcelany błękitno-białej i jej lokalnych odpowiedników z holenderskich Delft, także w jej ogrodach, rozwinęły się umiejętności techniczne i wirtuozeria w produkcji wszelkiego rodzaju "wazonów z dziobkami" do eksponowania kwiatów. Zainspirowane przez królową Marię, modne w kręgach arystokratycznych stało się również dekorowanie rezydencji wazami pełnymi kwiatów. Na przykład duże wazony były wykorzystywane do dekoracji kominka w lecie, a mniejsze wazony były umieszczane na stole podczas świątecznego posiłku. Chociaż wazy w XVII i XVIII wieku były wypełnione wszystkimi odmianami kwiatów ciętych, było sporo nieporozumień na ten temat. W połowie dziewiętnastego wieku, gdy kolekcjonerzy i historycy sztuki odkryli na nowo wyroby fajansowe Delft, uważali, że wazony były wypełnione hiacyntowymi cebulkami lub kwiatami i zaczęto je nazywać "bouquetiers à Jacinthes". Niedługo potem pojawiła się jeszcze bardziej znana nazwa, która jest nadal używana: "tulipanowy wazon" lub "tulipière", przypisane tym wazom dlatego, że były przeznaczone specjalnie do prezentowania cennych i popularnych tulipanów.

Przewodnik kolekcjonerski - 7 rzeczy, które należy wziąć pod uwagę podczas zbierania chińskiej porcelany

Przewodnik kolekcjonerski:

7 rzeczy, które należy wziąć pod uwagę podczas zbierania chińskiej porcelany

W myśl zasady "Uczmy się od najlepszych" - tłumaczenie Violetta Pastwa na podstawie artykułu witryny Christie's

Zapraszam!

Bobblehead - Pagoda figurines - Nodders

Johann Zoffany - słynny obraz Królowej Charlotte w Buckingham Palace, 1765

Nodders powstały po raz pierwszy w Chinach pod koniec XVII wieku, często przedstawiały uśmiechniętego, szczęśliwego Buddę.

Chińskie figurki z poruszającymi się głowami udokumentowano w Anglii i Europie kontynentalnej już w latach 60. i 70. XVIII wieku, a słynny portret Johanna Zoffany'ego przedstawiający królową Charlotte w jej garderobie w pałacu Buckingham z 1765 roku przedstawia dwie takie postacie w tle (para mandarynów w tle, z wyciągniętymi rękami, w kwiecistych i pozłacanych szatach) (patrz C. Saumarez Smith, "XVIII wieczna dekoracja", Nowy Jork, 1993, str. 255, rys. 246).

Numery rejestracyjne wzorów porcelany angielskiej

Tekst uzupełniający post o znaku diamentu na porcelanie

Jeśli już opanowaliście odczytanie diamentów to odszukanie roku za pomocą numeru rejestracyjnego jest dziecinnie proste. 🙂 Od 1884 roku, czyli po czasie w którym znakowano wzory diamentami - o których pisałam ostatnio - zostały wprowadzone Numery Rejestracyjne (Registered Numbers).

Klub Wedgwooda - Eric Ravilious

W Klubie Wedgwooda pokażę dzisiaj pewną sosjerkę, nie ze względu na to, że jest stara, czy jakaś wybitnie delikatna porcelana, bo to semiporcelana, może też forma przeciętna... Pokazuję ją ze względu na to czyj to projekt, otóż charakterystyczne graficzne dekoracje (użycie linii, czarnych konturów i koloru niebieskiego) zaprojektowane przez Erica Raviliousa, ten wzór to Persephone. 

Diamenty na porcelanie angielskiej

Reliefowy znak diamentu na porcelanie angielskiej

Dzisiaj opowiem o diamentach, czyli sygnaturach używanych m.in. na porcelanie (bo także dotyczą szkła i innych wyrobów) angielskiej. Umiejętność ich czytania nie jest trudna, zresztą na końcu postu podam stronę, w której można znaleźć wszystkie niezbędne informacje - tu pokazuję tylko przetłumaczone na język polski zasady posługiwania się nimi.

Poza tym, że diament pozwala odczytać datę rejestracji wzoru, to ona może ułatwić odszukanie wytwórni (na przykład jeśli znamy czas w którym dana działała), albo na podstawie dokładnych rejestrów wzorów, bo np. w danym dniu mógł rejestrować akurat tylko jeden z nich. Jest podpowiedzią wtedy, gdy przedmiot nie jest oznaczony sygnaturą producenta, ale często diamenty znajdują się obok sygnatur, bo jak o tym przeczytacie, były swoistymi znakami patentowymi.

O fałszerstwach porcelany miśnieńskiej

W ramach przedstawiania różnych aspektów fałszerstwa w świecie porcelany, dzisiaj prezentuję tekst na temat przedmiotów miśnieńskich, aczkolwiek wiele z takich porad odnosi się także dla innych przykładów porcelany. Zapraszam :)

O fałszerstwach porcelany cz.1

Dobre przykłady ceramiki i porcelany zawsze przynosiły wysokie ceny, co z kolei sprzyjało fałszerstwom i reprodukcjom. Zawsze fałszowano takie wyroby, na które była moda i które osiągały wysokie ceny. Tak jak np. wiele europejskich fabryk próbowało naśladować włoską majolikę w XIX wieku, kiedy była szczególnie popularna, fałszerstwa stały się powszechne. Dzieła z Urbino, Castel Durante, Faenzy i innych zostały skopiowane powszechnie. Większość z tych fałszerstw nie jest wystarczająco dokładna, aby łatwo oszukać eksperta. Garncarze używali naturalnych złóż, których zanieczyszczenia na dobre lub także na złe często wpływały na ostateczny wyrób (jego jakość, charakterystykę masy, szkliwa, zdobienia itd.), czasem uzyskanie materiałów w stanie oryginalnym było niemożliwe. W wielu przypadkach (na przykład niektóre niemieckie reprodukcje kamionki) fałszerz nie ma już dostępu do tych oryginalnych złóż surowca i musi imitować efekt nieczystości najlepiej, jak potrafi. Chociaż najlepsze fałszerstwa są często bardzo zbliżone do oryginałów, nie są zbyt liczne.

Klub Wedgwooda - Vera Wang

Post Karola i Marcina z 5 listopada 2018.

Ślub to jedno z najpiękniejszych i najważniejszych wydarzeń w życiu każdego człowieka. Każda kobieta w tym dniu chce wyglądać wspaniale. W głowie ma się tą jedyną niepowtarzalną suknię. Jak Carrie Bradshaw w ''Seksie w wielkim mieście'' układamy plany, widzimy tą jedyną suknię od Christianą Diora, Óscara de la Renta, Vivienne Westwood, Alexandra McQueena i od niej - Very Wang. 

Klub Wedgwooda - Lady Templetown

Post zamieszczony w grupie porcelanowej FB przez Karola i Marcina 3 lutego 2019.

Lady Templetown (1747–1823) to kolejna postać współpracująca i w znaczący sposób tworząca początki marki Wedgwood. Templetown była utalentowaną artystką amatorską, która dostarczała Josiahowi w latach 1783-1789 projekty, które przenosił na swoje wyroby. Były to często sentymentalne, domowe sceny inspirowane dziełami Josepha Wrighta, malarza z Derbyshire, przyjaciela Josiaha.

Klub Wedgwooda - Arnold Machin

Tekst z 24 lutego 2019 przez Karola i Marcina w grupie FB.

Arnold Machin był rzeźbiarzem i projektantem. Urodził się w Stoke-on-Trent 30 września 1911 roku. Studiował w Stoke and Derby Schools of Art oraz w Royal College of Art w latach 1937-40. Od 1940 roku prezentował zwoje prace w Royal Academy, której w 1956 roku został członkiem. Dla Wedgwooda stworzył szeroką gamę medalionów portretowych min. upamiętniające rocznice związane z Królową Elżbieta II, szereg niezwykle zabawnych modeli i grup postaci. Bardzo poszukiwane na rynku kolekcjonerskim przedstawienie byka, oraz jaspisowych szachów.