Le Grand Dépôt

Post opublikowany w grupie porcelanowej 18.10.2018 r.

Trendseterami wyrobów porcelanowych byli nie tylko ich wytwórcy, ale i dystrybutorzy. Mieli o tyle wpływ na to co sprzedają swojej klienteli, ale także świadomość tego czym dysponują wytwórnie oraz czym mogą dysponować zaspokajając najwyśmienitsze gusta odbiorców. Przy okazji mojego zainteresowania się talerzami ostrygowymi jako odrębnym tematem kolekcjonerskim dowiedziałam się, że potentatem w spełnianiu marzeń zamawiąjących talerze ostrygowe było francuskie "zagłębie" porcelanowe Limoges. Często wyroby wielu wytwórni były sygnowane podwójnie - znakiem wytwórcy i zamawiającego dystrybutora. Przy okazji przygotowania i zaprezentowania swojej nowej niewielkiej ekspozycji w jadalni przytaczam tekst o znanym paryskim "Le Grand Dépôt".

Zbiżenia dekoracji - widoki morskie

"Le Grand Dépôt" był sklepem tej samej kategorii co "L'Escalier de Cristal". Nigdy nie produkował, ale sprzedawał modele odpowiadające smakowi swojej klienteli, którą znalazł w dużych francuskich hutach szkła. Katalogi pozwoliły stworzyć styl "Le Grand Dépôt" nazywany "Pałacem Sztuki Ognia", aby zachęcić klientów do przyjścia i dokonania wyboru w luksusowym sklepie. Inicjatorem tej koncepcji był Emile Bourgeois.

Podczas swojego pobytu w Anglii (od 1856 do 1860), dokładnie zbadał zasoby oferowane przez branżę handlową. Emile Bourgeois powrócił do Francji po podpisaniu umów handlowych (Gladstone, 1860), jako przedstawiciel głównych brytyjskich producentów. Założył w 1862 roku, przy 21 rue Drouot (w pobliżu Bulwarów), na rogu Rue de Provence w Paryżu, pierwszy skromny sklep, który miał służyć jako rynek zbytu dla brytyjskiej ceramiki: „Wielki Depozyt".

Następnie dodał francuskie wyroby ceramiczne i porcelanowe, z ekskluzywnymi modelami, wykonanymi zgodnie z jego wskazaniami. Ekspozycja znajdowała się na trzech piętrach. Emile Bourgeois brał udział w Światowych Targach w Paryżu już w 1878 roku, natomiast w 1885 roku zdobył srebrny medal.

W przeciwieństwie do innych głównych dystrybutorów, "Le Grand Dépôt" nigdy nie miał zakładów produkcyjnych. W katalogach tego słynnego sklepu można znaleźć kreacje Emile'a Gallé, huty szkła Vallerysthal, Auguste Jean i Frères Muller. Krystalie Portieux (Wogezy) wykonały dzieła stworzone przez Emile Bougeois (ilustracje w katalogu z 1886 r.). Tak samo jest z Cristallerie de Baccarat, gdzie złoty podpis na wazach przedstawia "Burgeois Deposé". Katalog "Le Grand Dépôt" z 1882 r. Jest przykładem tego, co powinno wyglądać na XIX-wiecznym stole mieszczańskim: fasetowane szlifowane kryształy o mniej masywnych kształtach, delikatne i lekkie dekoracje.

Sklepy obecne w Paryżu 17 rue Drouot w fazie początkowej, 21-23, rue Drouot w 78 rue de Turbigo, na 119, rue du Temple, do 36 i 11, rue Etienne Marcel, Rue Chauchat 15 itd. Emile Bourgeois posiadał 100 hektarów winnic w Algierii, których nagradzane wino dostarczano na stoły Paryskie (informacje dostarczone przez jego kuzyna Patricka Bourgeoisa).

W 1882 r. Grand Dépôt 21 rue Drouot w Paryżu zaproponował: kryształy do ​​serwisów stołowych, fajanse angielskie i majolikę Minton, francuskie porcelany stołowe.

W 1900 roku "Le Grand Dépôt" zdobył srebrny medal na World Expo.

Emile Bourgeois przeszedł na emeryturę w 1905 roku, ale "Le Grand Dépôt" skończył swoją działalność dopiero po "drugiej wojnie światowej".

Tekst archiwalny opisujący "Grand Dépôt"

"Ceramika i wyroby ze szkła są jedynymi specjalnościami Grand Dépôt. Przez ponad dwadzieścia lat jego administracja skupiała się na rozwijaniu smaku i popularyzacji piękna. (...) Grand Dépôt to coś więcej niż genialna i wyjątkowa ekspozycja, to także siedziba produktów stu fabryk, których nazwy są autorytetami w świecie przemysłowym i które pozostawiły monopol na ich arcydzieła. Zarządzany z ogromnym polotem, stał się jednym z najbardziej popularnych obiektów paryskich, a jego sukces jest tym bardziej godny pochwały, ponieważ zawsze opierał się na stałym szacunku publiczności".

Tekst na podstawie witryny - tłumaczenie własne Violetta Pastwa.

W ekspozycji znajdują się:

Talerz po lewej stronie ze śluzą nie jest sygnowany, ale kupiony jako Limoges.

Komplet talerzy do serwowania ostryg, w całości ręcznie malowany i złocony. Sygnatura Charles J. Ahrenfeldt, Francja, Limoges 1894-1930, oraz druga sygnatura dystrybutora "Le Grand Dépôt", Emile Bourgeois z Paryża. O talerzach ostrygowych pisałam wcześniej.

Filiżanka jednak Angielka, na podstawie sygnatury wyciskowej odczytana data rejestracji 25/02/1868, a za nią zidentyfikowane zostało (dzięki pomocy w "British Pottery and Porcelain discussion group") pochodzenie z wytwórni Coalport.