Dom aukcyjny Freeman's przedstawił w swojej ofercie wyjątkową kolekcję Blue John należącą do jednego właściciela, w tym piękne urny, kolumny, a nawet XIX-wieczne podgrzewacze do rąk wykonane z bardzo dekoracyjnego i pięknie wybrawionego przykładu tego rzadkiego materiału. Badania geologiczne jako określenie używane od 1735 roku opisujące badanie ziemi, wzbudzało wielkie zainteresowanie uczonych Oświecenia. Nowe materiały i minerały, które wtedy znaleźli i opisali, wpłynęły zarówno na przemysł, jak i na sztukę. Szczególne znaczenie miało odnalezienie nowej odmiany fluorosparu (fluorytu) o nazwie Blue John. Po raz pierwszy odkryty w 1700 roku i wydobywany w latach 60-tych XVIII w. stał się szybko materiałem cenionym przez najbardziej znanych architektów i artystów tworzących w okresie neoklasycznym.
Unikalnie w regionie Castleton w Derbyshire, Blue John powstaje w żyłach, gdzie niewielkie ilości piasku piaskowcowego, granitowego i młyńskiego z Penninów Północnych, spływały kiedyś pomiędzy pęknięcia wapiennych płyt południowego Peak District. Jego wygląd jest bardzo zróżnicowany, ale w dużej mierze charakteryzuje go uderzająca kombinacja odcieni fioletu, niebieskiej bieli i żółtej; zostało wyodrębnionych czternaście różnych żył. Choć zazwyczaj występuje tylko w niewielkich skupiskach, nie większych niż cztery cale szerokości, dekoracyjny wygląd minerału szybko uczynił go ulubionym materiałem neoklasycznych architektów i projektantów, którzy używali Blue Johna do tworzenia modnych przedmiotów dekoracyjnych, takich jak urny, obeliski i wazony dla angielskich najbardziej znaczących posiadłości i królewskich pałaców.
Jednym z pierwszych dystrybutorów Błękitnego Johna był Matthew Boulton, który dowiedział się o nowym materiale dzięki studiom geologicznym, które prowadził z Lunar Society. Założona w Birmingham w latach 60. XVII wieku społeczność składała się z uczonych i myślicieli z różnych dziedzin, w tym Boultona, Jamesa Wata, Jamesa Keira, Josiaha Wedgwooda i Erasmusa Darwina. Korzystając z ich różnorodnych umiejętności, podjęli współpracę w celu zmaksymalizowania potencjału komercyjnego i przemysłowego nowych minerałów i gleb, które poznali, wysiłków, którymi podążali z wielkim sukcesem. Eksperymenty Keira i Wedgwooda doprowadziły do znaczących innowacji w angielskiej ceramice, pracując razem, badali masę materiałów z regionu Derbyshire, wykonując ponad 5000 eksperymentów na materiałach, zanim ostatecznie opracowali formułę dla dobrze znanego do dzisiaj jaspisu (Jasper Ware), który mógłby wytrzymać wysokie temperatury wypalnia bez pękania. Mniej więcej w tym samym czasie eksploracje Erazma Darwina dotyczące Treak Cliff i Blue John Cavern dały członkom grupy impuls do rozpoczęcia pracy z nowym flurosparem, który zaczęli kopać w Derbyshire w latach 60. XVIII wieku.
Kielich czy puchar zamieszczony w grupie Wedgwood And Jasperware Collectors Worldwide FB stał się przyczynkiem do powstania tego postu
Matthew Boulton stał się szczególnie znany z użycia Blue John, materiału, który tak bardzo go ujął, że próbował kupić kopalnie Blue John w 1768 roku. Chociaż nie uzyskał monopolu, którego pragnął, zdobył czternaście ton Niebieskiego Johna w następnym roku, aby przygotować wmontowane w technice ormolu (złocenia dodawane do dekoracji waz, urn itd.) wazy, które zaczął tworzyć dla swoich królewskich i arystokratycznych mecenasów. W liście do żony z 1771 r. Boulton odnotował wizytę u Jerzego III i jego żony, gdzie "Królowa posłała po mnie do swojej komnaty, pokazała mi swój chinney (klosz? kominek?) i zapytała, ile wazonów może wykonać i dostarczyć, bo powiedziała, że wszystkie porcelany zostaną stamtąd zabrane". W ciągu dwóch tygodni przygotował siedem lub osiem waz Blue John do wysłania do pałacu.
Blue John był także używany do tworzenia różnorodnych obiektów dopasowanych do skoordynowanych struktur architektonicznych i budowanych wtedy wnętrz klasycystycznych, szczególnie tych autorstwa Roberta Adama. Obeliski, kolumny i urny zostały zaprojektowane, aby ozdobić nowe domy budowane przez dżentelmenów, którzy ukończyli swoje Grand Tour i powrócili z zainteresowaniem cywilizacjami starożytności. Współczesna moda na pokazy modeli architektonicznych opartych na przykładach klasycznie inspirowanych budynków wzniesionych w okresie renesansu służyła również jako wizualne przypomnienie związku uczonych, artystów i racjonalnych myślicieli z XV i XVIII wieku, którzy spoglądali także na starożytne piękno i porządek.
Pomimo ogromnej popularności ograniczone ilości tego unikalnego minerału doprowadziły ostatecznie do ograniczenia wydobycia, zmniejszając się z 20 ton dozwolonych rocznie w końcu XVIII wieku do zaledwie trzech ton w roku 1892. W związku z tym prace w Blue John są bardzo cenione zarówno za ich piękno, rzadkość i najczęściej można je znaleźć w kolekcjach muzealnych i historycznych rezydencjach, takich jak Królewskie Pałace w Londynie, Zamek Lauriston w Edynburgu i kolekcje wspaniałych posiadłości ziemskich, w tym Chatsworth House, Kedleston Hall i Osterley Park.
Tłumaczenie własne oraz zdjęcia na podstawie Elementarne oświecenie | Unikalna kolekcja trafia na aukcję
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz