Porcelana Vieux Paris - Historia dla kolekcjonerów

Prezentuję ciekawy artykuł na temat historii porcelany ze Starego Paryża czyli Vieux Paris. Między innymi wyjaśnia on z jakiego powodu większość porcelany nie była sygnowana.
Na podstawie: Old Paris Porcelain: A History for Collectors - tłumaczenie Violetta Pastwa.

🤔

"Porcelana Vieux Paris - Historia dla kolekcjonerów"

Kolekcjonerzy na całym świecie, a szczególnie w wielu dawnych rezydencjach w rejonie Głębokiego Południa (autor miał na myśli południowe stany USA), bardzo preferowali porcelanę "Starego Paryża" lub "Vieux Paris". Odnosi się to do niesamowicie złoconych, malowanych, niezwykle dekorowanych zastaw stołowych, waz, urn, zegarów, figurek, kałamarzy, butelek perfum i wszelkiego rodzaju akcesoriów tworzonych w Paryżu i jego okolicach, przez ponad 30 różnych fabryk i setki rzemieślników, od połowy XVIII wieku do końca Drugiego Cesarstwa (wrzesień 1870). Style różnią się od neoklasycystycznego do rokokowego przebudzenia, od renesansu gotyckiego do renesansu. Historia tych dzieł jest tak kolorowa jak same te przedmioty.

W XVI wieku rozpoczął się handel z Chinami, a w europejskiej arystokracji narodził się szał kolekcjonowania. Władcy we Włoszech, Niemczech i Francji tak bardzo pożądali szlachetnych porcelan chińskich wielmożów, że zaczęli kosztowne eksperymenty próbujące powielić sekrety prawdziwej twardej porcelany. Wielu próbowało odtworzyć delikatne ceramiczne piękności, ale żadna nie odniosła sukcesu do 1708 roku w Miśni, w Niemczech. Szybko, robotnicy, którzy znali sposoby, zostali przekupieni i sponsorowani przez szlachtę, aby rozpocząć produkcję w innych miejscach.

Produkcja porcelany twardej weszła we Francji na początku lat siedemdziesiątych w fabryce Vincennes, ale została szybko przeniesiona do Sevres i przejęta przez króla Ludwika XV, który uchwalił przepisy ograniczające innych francuskich producentów, tworząc wirtualny monopol. Paryscy ceramicy, pracownie dekoratorskie, pozłotnicy i kupcy głośno oponowali i skarżyli się na ograniczenia, a zapotrzebowanie na wspaniałe dzieła było tak wysokie, że ostatecznie Rada Królewska złagodziła zasady pozwalające na produkcję monochromatycznych wyrobów bez złocenia i reliefowych dekoracji.

Wkrótce fabryki szukały patronatu szlachty (najsłynniejszej Marii Antoniny) w celu ochrony przed władzami, wpływami i bezpiecznym źródłem interesów, co spowodowało straty fabryki królewskiej. Nieopłaceni i niezadowoleni rzemieślnicy królewscy często kradli formy i materiały z Sevres, by szukać nowych miejsc pracy w konkurencyjnych paryskich domach. Ostatecznie często ignorowane zasady były rozluźnione, a rewolucja francuska doprowadziła do końca przywilejów królewskich i wynikających z nich ograniczeń.

Żaden pojedynczy znak nie jest synonimem starej paryskiej porcelany, szacuje się, że około 70% produkcji w tej epoce nie miało żadnych znaków identyfikacyjnych. Ze względu na wymagania publiczności świadomej stylu, formy i dekoracje wyrobów były produkowane z ogromną różnorodnością, zmieniając się z modą chwili. Wczesne dzieła z XVIII wieku, mimo obowiązujących przepisów, cieszyły się popularnością w kwiecistych dekoracjach z rozproszonymi gałązkami i sprayami. Późniejsze XVIII-wieczne dzieła Ludwika XVI stały się bardziej skomplikowane, z udziałem ptaków, postaci i amorków. Marie Antoinette faworyzowała chabry, podczas gdy w epoce napoleońskiej gusty kierowały się w neoklasycyzm. Wraz z rozwojem sztuk dekoracyjnych XIX wieku, dekoracje gotyckie, rokokowe i ornamentalizm zostały połączone w celu stworzenia najbardziej zawiłych dzieł. Ogromna różnorodność form przyczyniłaa się do niekończącego się zainteresowania Starym Paryżem.

A więc, czego powinien szukać kolekcjoner w Starym Paryżu? Ponieważ tak wiele elementów jest nieprzypisanych, a tak wiele wspaniałych przykładów pochodzi od tak wielu twórców, nie ma jednego znaku "must have", którego należałoby szukać. Jacob Petit, Dagoty, Edouard Honore i wielu innych stało się znanych ze swojej pracy w rzemiośle, a fabryki w Sevres i Limoges były oczywiście dość znane. Jednak najważniejszy jest stan, gdy patrzymy na porcelanę. Stosowane kwiaty, figury i inne wymiary są delikatne, dlatego zawsze dokładnie sprawdzaj brakujące części, ukruszenia i widoczne naprawy. Ważny jest również stan złoceń i glazury. Postacie egzotyczne są rzadkością; szukaj chińskich szlachciców, sułtanów, wróżbitów, mniszek, sprzedawców ulicznych itp.

Jak zawsze i co najważniejsze, zbieraj to, co kochasz. Wartość przedmiotu nie ma znaczenia, jeśli jest ukryta w skarbcu, zamiast ozdabiać dom.

Violetta Pastwa